ว่าถึง"น้ำมันพราย"

น้ำมันพราย

สิ่งที่หลายๆคนคิดว่ารู้ แต่ที่จริงแล้วไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับมันเลย

  "น้ำมันพราย" สิ่งนี้คนเล่นของและริอยากจะเล่นของนั้นรู้จัก

และคุ้นหูกันดี ถือเป็นสิ่งยอดปรารถนา ที่ทำให้คนคิดอยากจะเล่นของ

ซึ่งผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้นเช่นกัน ไม่ปฎิเสธและยอมรับอย่างไม่อาย

ว่าเข้าสู่หนทางสายนี้ จากการพยายามเสาะหาน้ำมันพราย

ถ้าเป็นคนที่เริ่มเล่นของยุคเดียวกับผม (ราวๆปี ๔๕) จะเข้าใจดีว่า

ยุคสมัยนั้นเครื่องรางของขลัง เรื่องราวเกี่ยวกับไสยเวทย์อาคม

การจะหาซื้อหาเช่าบูชาเครื่องรางของขลัง ทำได้ยากกว่าสมัยนี้

ง่ายที่สุดคือการเดินทางไปหาเช่าบูชาด้วยตัวเองจากศูนย์พระ

และแน่นอนว่าวัตถุการจัดสร้างจากเกจิฆราวาส

ยังไม่ได้การยอมรับเหมือนช่วงเวลานี้

การจะหาน้ำมันพรายซักขวด ก็จะใช้วิธีสั่งซื้อทางธนาณัติ

กับเกจิอาจารย์ฆราวาส ที่ลงในหนังสือ ณ เวลานั้น

ซึ่งบางครั้งก็โดนหลอกลวง ได้ของปลอม ของมาไม่ถึง

หรือกว่าจะมาถึงก็ใช้เวลานาน ของแตกเสียหาย น้ำมันรั่วซึมออกหมด

ทุกอย่างไม่ได้สะดวกสบาย เหมือนเวลานี้

น้ำมันพรายจึงเป็นยอดปรารถนา ของคนเล่นของ ณเวลานั้น

ทำไม"น้ำมันพราย"ถึงเป็นยอดปรารถนาของคนเล่นของ?

แม้เวลาจะผ่านมานานเพียงไหน แต่น้ำมันพรายยังคงป็นยอดปรารถนา

ของคนริจะเล่นของเสมอ เหตุเพราะคนไทยนั้นโตมากับความเชื่อ

หนึ่งในความเชื่อเรื่องเล่าที่ได้ยินกันมาเนิ่นนาน

คือหากปรารถนาในตัวหญิงใด แล้วเขาไม่สนใจ

ก็ให้เอาน้ำมันพรายไปดีด หรือป้ายใส่เขา ก็ทำให้เขาหลงรัก

สามารถเปลี่ยนใจเขาให้กลายมาหลงรัก หรือเชื่อฟังคำสั่งของเรา

.......นี่คือความเชื่อที่ฝังหัวกันมา

หลายๆคนเชื่อว่าเป็นเช่นนั้น โดยที่ไม่ได้รู้เลยว่า

มันเป็นอิทธิพลมาจากนิยาย และละคร

ที่มาจากต้นกำเนิดของบรมครูด้านภาพและนิยายผีๆของเมืองไทย

ที่มีนามว่า "ครูเหม เวชกร"

เอ่ยชื่อนี้ หลายๆคนที่คิดจะเล่นน้ำมันพราย และคนยุคนี้น้อยคนจะรู้จักกัน

  นิยายและภาพวาดของครูเหม จะมีเรื่องราวเกี่ยวกับสิ่งลี้ลับ ความเชื่อ

ซึ่งมีนิยายหลายๆตอน ที่มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับน้ำมันพราย เรื่องก็เป็นทำนอง

ชายหนุ่มปรารถนาหญิงสาว แต่หญิงสาวไม่สนใจ จึงได้ไปเสาะหาน้ำมัน

พราย แล้วนำมาป้าย ดีดใส่หญิงสาว หลังจากนั้น หญิงสาวก็เริ่มเกิดอา

การแปลกๆ บ่นเพ้อหา คิดถึงแต่ชายหนุ่ม แล้วก็ได้เริ่มสานสัมพันธ์ ลงเอย

ด้วยการได้เสียอยู่กินด้วยกัน ฟังๆดูแล้วมันก็เป็นเรื่องดี แฮปปี้เอนดิ้ง แต่

ทว่านั่นคือช่วงต้นเรื่องเท่านั้น

ไคลแมกซ์ของนิยาย จะเริ่มจากตรงนี้ หลังจากอยู่กินกับชายหนุ่มแล้ว

หญิงสาวที่ถูกน้ำมันพรายป้ายดีด ก็เกิดอาการแปลกๆมากไปกว่านั้น เริ่ม

ไม่มีสติ เริ่มไม่เป็นตัวของตัวเอง เหม่อลอย แล้วก็ค่อยๆสูญเสีย

สติสัมปชัญญะ เริ่มโดนวิญญาณจากน้ำมันพรายแฝงร่าง สุดท้ายก็โดน

วิญญาณจากน้ำมันพรายยึดครองร่างไปอย่างเต็มที่

สุดท้ายวิญญาณในน้ำมันพราย ก็อาศัยร่างหญิงสาว ออกอาละวาดแก้แค้น

ออกฆ่าคนที่เกี่ยวข้องที่ทำให้เธอต้องมาเป็นวิญญาณในน้ำมันพราย และ

สุดท้ายก็ฆ่าแม้แต่ชายหนุ่ม นี่คือตอนจบ ในนิยายหลายๆเรื่อง

ของครูเหม เวชกร

ความเชื่อเรื่องน้ำมันพรายที่ฝังหัวกันมา เรื่องจะหาไปป้ายดีด เพื่อให้สาวที่

เมินเฉยมาหลงรักตน จะเรียกว่าเป็นอิทธิพลด้านลบของนิยาย ไม่ต่างจาก

วัยรุ่น เด็กๆทุกยุดสมัย ที่ทำตามอิทธิพลของสื่อในช่วงเวลานั้นๆ ก่อนหน้า

นี้ก็เลียนแบบหนัง ละคร มาสมัยนี้ก็ตามสื่อ โซเชียลต่างๆ เช่นติ๊กต๊อก

อะไรทำนองนั้น

แต่ถามว่า เช่นนั้นแล้วอิทธิคุณของน้ำมันพรายมันมาจากนิยายเพียง

เท่านั้นหรือ? คำตอบก็คือ อิทธิคุณของน้ำมันพรายมันไม่ได้มีเพียงแค่

นิยาย ไม่ใช่เพียงแค่สิ่งเล่าอ้างและความเชื่อ หากแต่ความจริงแล้ว จุด

ประสงค์ในการใช้ และการที่จะใช้มัน ไม่ได้ใช้ง่ายๆอย่างในหนังละคร หรือ

นิยายที่เราเคยได้ยินกันมา เพราะคุณสมบัติและอิทธิคุณของน้ำมันพราย

มันมีมากกว่านั้น และเป็นยิ่งกว่าดาบสองคม ไม่ต่างจากการถือระเบิดไว้ใน

มือ หากอยู่ในมือคนไม่รู้ เอาไปใช้อย่างไม่เข้าใจ ก็เกิดอันตรายอย่างร้าย

แรง สร้างผลเสียและความฉิบหายอย่างรุนแรง ทั้งผู้นำไปใช้ และผู้ที่โดน

น้ำมันพรายป้ายหรือดีดใส่

เรื่องนี้รายละเอียดเยอะและยาว บางคนอาจจะคิดไปว่าผมแอนตี้ หรือต่อ

ต้าน โจมตีสายพราย บางคน บางกลุ่มก็เคยเอาผมไปโจมตี ไม่สุมหัว

นินทาว่า "มึงมันปากว่าตาขยิบ มึงด่าสายพราย น้ำมันพรายไม่ดีอย่าง

โน้น อย่างนี้ ตัวมึงเองก็สร้างของพราย ทำของพรายออกมาขาย"

นั่นก็เป็นเรื่องของพวกอคติที่ไม่ได้พิจารณาสิ่งที่ผมเสนอและเขียนไปให้ดี

สิ่งที่ผมต่อต้าน และเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับพราย และน้ำมันพรายมาตลอด

หลายปี นั่นคือการเอาไปป้ายหรือดีดใส่คนมั่วๆ บางคนหนักไปกว่านั้น ถึง

ขนาดเอาไปผสมลงของให้คนอื่นกิน

มันมีคนประเภทนี้อยู่จริงๆ ที่สนใจคิดหวังแต่จะให้ตัวเองนั้นได้ในสิ่งที่

ต้องการ โดยไม่สนใจผลกระทบว่าคนที่ตกเป็นเหยื่อ จะต้องกลายเป็นแบบ

ไหน เพราะประสบการณ์ที่ได้อยู่ในเหตุการณ์ ทั้งลงมือช่วยเหลือเหยื่อที่

โดนน้ำมันพราย ป้ายแล้วดีดใส่ หรือผสมของให้กิน ที่สภาพของแต่ละคน

ไม่ต่างจากตายทั้งเป็น บางคนก็หาย บางคนก็ไม่หาย จากคนที่ควรจะมี

อนาคตที่ดี ต้องมากลายเป็นคนบ้า หรือมีอาการวิตกจริต วิกลจริตไป

ตลอดชีวิต สิ่งที่ผมต่อต้านก็คือคนที่เอาไปใช้ในประเภทนี้

เรื่องนี้ว่ากันยาว รายละเอียดเชิงไปไปสาธยายต่อในตอนหน้า