อายุมากขึ้น ทำอะไรก็ปวดหลัง เรื่องปรกติ?...

"อายุมากขึ้นทำอะไรก็จะปวดหลัง".........

ประโยคข้างต้น หลายๆคนน่าจะเคยอ่านผ่านตากันมาบ้าง อาจจะเป็นข้อความที่ดูขำๆ ไว้พอได้ระลึกกันว่า เริ่มจะแก่ตัวไม่ใช่หนุ่มๆสาวๆกันแล้ว

แต่ความเป็นจริงแล้ว คนอายุน้อยๆ ยี่สิบต้นๆหรือกลางๆ ก็เริ่มจะมีปัญหาแบบนี้กันเยอะแล้ว อาจจะคิดว่าเป็นเรื่องการเสื่อมถอยของร่างกาย ผลจากโรคตามสมัยปัจจุบัน ที่เรียกกันว่าออฟฟิศซินโดรม คงไม่ใช่เรื่องใหญ่น่าเป็นห่วงอะไร แต่ความจริงแล้ว ไม่ใช่เลย ถือเป็นเรื่องหนักหนาพอสมควร เพราะเป็นสัญญาณบ่งบอกว่า ร่างกายของเรานั้น กำลังขาดพลังปราณชีวิต......

ปราณชีวิตนี้มีผลนอกจากจะร่างกายแล้ว ยังผลไปถึงสภาพจิตใจ ทำให้จิตใจห่อเหี่ยว ไม่มีกำลังใจ เมื่อคนเรากลายเป็นแบบนี้ ก็พาลไม่มีกระจิต กระใจจะทำอะไร ไม่ต่างจากคนป่วย เมื่อคนในสังคมป่วย ก็ทำให้สังคมป่วยตามไปด้วย

ปราชญ์ทางจิตทางตะวันตก ท่านเคยอธิบายไว้ว่า ร่างกายของคยเรานี้ ตำแหน่งตรงเบื้องหลังเหนือเอวขึ้นมา มีเส้นประสาทพัวพันกันยุ่งเหยิงยิ่งกว่าร่างแห
เรียกชือว่า "Solar Plexus" เป็นตำแหน่งที่กักเก็บพลังของร่างกาย เมื่อพลังงานน้อยลง หรือใช้พลังงานมากไป เช่นทำงานหนักไป เดินหรือนั่งนานเกินไป เจ้าโซลาร์แปลกซุสนี้ ก็จะส่งสัญญาณเตือน ว่าพลังงานเหลือน้อยแล้ว ให้อย่าโหมงานหนักหรือหาทางฟื้นฟูกำลังได้แล้ว

บริเวณกลางหลังเหนือสะเอวนี้สำคัญมาก เพราะหากกระแทกแรงๆ หรือโดนตีแรงๆ มีผลทำให้พิการหรืออาจจะถึงตายก็ได้ ตำแหน่งนี้จะเป็นเหมือนแหล่งจ่ายพลังงานไปยังที่ต่างๆของร่างกาย เมื่อพลังหมดหรือมีน้อย ร่างกายก็จะรู้สึกอ่อนล้า หมดแรงตามไปด้วย ซึ่งกำลังที่ใช้ในการขับออกไป ก็คือพลังจิตของเรานี้เอง

สังเกตุว่าลามะธิเบต หรือผู้ฝึกสมาธิจิต ในสายเกี่ยวข้องมโนมยิทธิ ท่านจะให้ลูกศิษย์ฝึกขั้นต้นด้วยการเกร็งท้องหรืออัดลมไว้ที่ท้อง ไม่ปล่อยออกมาโดยง่าย หรือบางสายบางสำนัก ก็ฝึกโดยการตั้งจิตว่าในท้องหรือกลางตัวนี้มีดวงแก้ววิเศษ หรือมีพลังงานจำนวนมากวิ่งเข้ามาสะสมอยู่ ส่วนตัวผมคิดว่าน่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับโซลาร์แปลกซุสนี้

ใครที่ปวดหลังบ่อยๆ ทำอะไรก็ปวดหลัง ไม่ใช่เรื่องขำๆอีกต่อไปแล้วนะครับ แต่มันคือสัญญาณเตือน ว่าคุณต้องทำอะไรเพื่อบำรุงร่างกาย บำรุงปราณ บำรุงเส้นประสาทของคุณ เพื่อรักษาความสดชื่นแจ่มใส ให้คุณมีกำลังใจทึ่ดี

จิตทึ่แจ่มใส ย่อมมาจากร่างกายที่สมบูรณ์ ร่างกายเรานั้นมหัศจรรย์และมันพยายามจะสื่อสารกับเราอยู่ตลอดเวลา เพียงแค่เราไม่ค่อยจะสนใจฟังก็เท่านั้นเอง