อาวุธประจำตัว...

อาวุธประจำตัว ของคนเล่นของเรียนวิชา และหมออาคมแต่โบราณ ของจากจะพวกเครื่องรางของขลัง

ตะกรุด ผ้ายันต์ มีดหมอต่างๆแล้ว  อีกสิ่งหนึ่งที่น้อยคนจะรู้ว่าสำคัญไม่แพ้กัน ก็คือ"ช้อน" นี่ล่ะครับ

คนเล่นของแต่โบราณจะไม่นิยมกินของ ทั้งในงานและบ้านคนอื่น

เหตุเพราะคนเล่นของมักจะมีศัตรูและคนปองร้ายมากกว่าคนปรกติ การวางยางสั่ง ยาพิษ หรือยาแฝด

เป็นเรื่องปรกติธรรมดา เพราะคนเล่นของกับผู้มีอิทธิพลท้องถิ่น นักเลงใหญ่ประจำบ้าน มักจะเป็นคนๆเดียวกัน

แต่ในบางครั้งก็ไม่อาจจะปฎิเสธน้ำใจเจ้าบ้านได้ เพราะบางบ้านก็ถือว่าการที่แขกมาเยือนแล้วไม่ยอมกินข้าว

กินอาหารที่จัดหามาให้ ถือเป็นการไม่ให้เกียรติกันอย่างรุนแรง

เพื่อไม่ให้เป็นเรื่องกินแหนงแคลงใจกัน ก็อาจจะกินไปตามมารยาทอย่างปฎิเสธไม่ได้

ดังนั้นการใช้อาวุธประจำตัวในการกิน จึงเป็นสิ่งหนึ่งที่ถือปฎิบัติกัน

โบราณท่านว่า "ชาติเสือต้องไว้ลาย" คนเล่นของถือวิชาทั้งที

ของใช้ก็แน่นอนว่าธรรมดาคงจะไม่ได้ ดังนั้นอาวุธประจำตัวจึงมักจะทำแบบพิเศษ

มีคุณวิเศษไม่ต่างจากมีดหมอ เครื่องรางของขลังทั้งหลาย

ช้อนประจำตัว จึงมักจะสั่งทำจากโลหะพิเศษ บางคนก็อาจจะเป็นช้อนเงิน

เพราะเงินสามารถใช้ตรวจสอบยาพิษ สิ่งแปลกปลอมต่างๆได้ในระดับนึง

บางคนก็อาจจะเป็นทองเหลือง ไปจนถึงโลหะธรรมดา และมักจะลงอักขระหรือยันต์

และคาถากันเสื่อม กันคัด กันถอนต่างๆไว้ เพื่อเป็นการป้องกันตัวเอง และไม่ให้เสียน้ำใจเจ้าบ้าน

การพกช้อนประจำตัว ปัจจุบันจะแทบไม่พบเห็น และไม่ค่อยจะมีคนทราบเรื่องนี้กันเท่าใดนัก

ก็เอามาเล่าสู่กันฟังครับ เพราะโดยส่วนตัวผมก็ไม่ได้ถือปฎิบัติข้อนี้

แต่ในช่วงเวลาโรคโควิดที่กำลังกลับมาอีกครั้ง ไม่อยากจะให้กลัวกันไปจนถึงหวาดระแวง

ขนาดเก็บตัวไม่ออกจากบ้าน ไม่ทำกิจกรรมใดๆ แต่การป้องกันตัวเองก็เป็นสิ่งสำคัญ

ใครที่ยังจำเป็นต้องรับประทานอาหารนอกบ้าน การจะพกอาวุธประจำตัว ก็เป็นทางเลือกนึง

อย่างน้อยเราก็มั่นใจได้ในระดับนึง สิ่งสำคัญคือ กินอาหารแยกใครแยกมัน

หากสัมผัสสิ่งต่างหากยังไม่ได้ล้างมือ ทำความสะอาด ก็หลีกเลี่ยงไม่พยายามสัมผัสใบหน้า ตา

จมูกปากตัวเองบ่อยๆ เพราะหลักๆเชื้อมันเข้าได้จากทางนั้น

คงจะเป็นปีใหม่ที่เงียบเหงาอีกปี ก็ขอให้ปลอดภัย ปลอดโรคกันทุกๆท่านครับ

รักษากาย รักษาใจกันให้ดี อย่างช้าที่สุดเดือนพฤษภาคม โรคนี้มันจะกลายเป็นเพียงโรคประจำฤดูกาลอย่างนึง

ไม่ต่างจากไข้หวัด ซึ่งเราก็คงจะไม่หวาดเกรงกับมันอย่างตอนนี้อีกแล้ว