ครูเบื้องบน

"ครูเบื้องบน" ท่านไม่ต่างจากพ่อที่เข้มงวดมากๆ จนบางครั้งจะดูเหมือนว่าท่านทอดทิ้ง ไม่ดูดำดูดี ไม่สนใจ

แต่แท้จริงแล้ว นั่นคือวิธีการแสดงความรักของท่านแบบนึง อาจจะฟังดูแปลกๆ แต่เราอย่าได้เอาความรัก

ความเอาใจใส่ของพ่อแม่แบบมนุษย์ มาเป็นสิ่งชี้วัด เพราะท่านจะปล่อยให้เราพบเจอสิ่งต่างๆ

กระทำสิ่งต่างๆ เผชิญปัญหาและความล้มเหลวต่างๆด้วยตัวเราเอง โดยที่ท่านเฝ้ามองอยู่

จนเมื่อท่านเห็นว่ามันเป็นสิ่งที่เราเกินจะรับไหวแล้ว ปัญหามันหนักเกินไปแล้ว เมื่อนั้นท่านจึงจะมา

คนปัจจุบันยิ่งเลี้ยงลูกยิ่งอ่อนแอ เพราะการแสดงความรักของคนยุคปัจจุบัน นั้นมักจะอยากให้ลูกสบาย ไม่ต้องลำบาก

แต่ความรักแบบนั้น มีแต่ทำให้ลูก อ่อนแอ ไร้ความสามารถ และไม่อาจจะเอาตัวรอดในสังคมภายนอกได้

ยุคสมัยเราจึงม้กจะเจอคนที่วุฒิภาวะอีคิวต่ำ ไร้ความสามารถในการควบคุมอารมณ์

เมื่อเจอกับปัญหาชีวิต ก็เกิดความเครียด เจ็บป่วยทางใจกันเยอะ

นั่นก็เพราะเติบโตมาแบบสุขสบาย มากเกินไป รับมือและจัดการกับความผิดหวังไม่ค่อยได้

ศิษย์มีครู เขาจึงว่ายิ่งกว่างูมีพิษ

ศิษย์มีหลัก ไม่ต่างจากพยัคฆ์มีเขี้ยว

ศิษย์มีครู ดั่งธนูมีศร

ถ้าเรารักและระลึกถึงท่าน ถึงแม้เราจะสัมผัสไม่ได้ แต่อย่าคิดว่าท่านไม่รับรู้

เพราะท่านเฝ้ามองเราอยู่ตั้งแต่นาทีแรกที่เราบูชาและนับถือท่านแล้ว

"ครูอาจาริยัง สรณังคโต" ครูอยู่เหนือหัวลูกเสมอ