วิธีฝึกสมาธิแบบคนไม่เอาไหน

วิธีฝึกสมาธิแบบคนไม่เอาไหน

มีหลายๆท่านมาสอบถามวิธีการทำสมาธิ การฝึกสมาธิจากผม ซึ่งตัวผมเองก็จนใจ ไม่รู้จะให้คำแนะนำยังไง สารภาพตามตรงว่าตัวผมเองนั้น ไม่ได้จะ

เชี่ยวชาญหรือเก่งกาจและมีสมาธิจิตดี จนถึงระดับที่เรียกได้ว่าเป็นนักเลงสมาธิ เหมือนที่หลายๆท่านที่อยู่บนเส้นทางสายนี้ อยู่ในระดับนั้นกัน

แม้จะเรียกได้ว่าเป็นผู้ประกอบอาชีพเกี่ยวกับไสยเวทย์และอาคม หรือที่ผมเรียกขานตัวเองว่านักไสยเวทย์ แต่ผมยอมรับอย่างหน้าไม่อาย ว่าตั้งแต่เริ่มเรียน

และเกี่ยวข้องกับไสยศาสตร์มา ผมเข้าสมาธิระดับเข้าฌาณระดับสูงได้ แทบจะนับครั้งได้ไม่เกินนิ้วมือ เพราะการระดับของสมาธิของการทำเรื่องเกี่ยวกับ

ไสยเวทย์ และการฝึกสมาธิในแนวทางปฎิบัติธรรม มันเป็นคนละเรื่องกัน สมัยแรกๆคิดว่าทางเดียวกัน เคยเสกของประจุอาคมด้วยการกระทำวางจิตแนว

สมาธิ ผลปรากฎว่า มันทำให้มนต์ไม่เป็นมนต์ วิชาไม่เป็นวิชา เพราะวัตถุที่ทำนั้นไม่ส่งพลังออก แต่กลายเป็นนิ่งและลึก และให้พลังได้เพียงแค่เมตตาอ่อนๆ

ซึ่งเกจิท่านนึงก็ได้ให้คำแนะนำว่า "เราเป็นหมอมนต์มันต้องอ่านมนต์ อ่านคาถา ไม่ได้ทำพระเครื่องไว้สำหรับให้คนใช้เพื่อช่วยทำกรรมฐาน แนวๆแบบนั้น

ให้พระอริยเจ้าท่านกระทำกัน" ตั้งแต่นั้นผมก็เปลี่ยนแนวทางการเสกของและประจุอาคมมาจนปัจจุบันนี้

แต่ทีนี้เมื่อมีคนสอบถามมา และผมเชื่อว่ามีหลายๆคนที่อ่านและลองฝึกตามแนวทางที่ได้เห็นกันตามหนังสือ หรือตามยูทูป ฯลฯ ก็คิดว่าหลายๆคนน่าจะ

หงุดหงิดใจ จนถึงท้อใจ และคิดว่าคงไม่มีความสามารถ หรือได้สัมผัสความรู้สึกของการเข้าสู่สมาธิกับเขาบ้าง จนท้อใจ ไม่มีกำลังใจที่จะฝึกสมาธิ และ

สุดท้ายก็เลิกรา เพราะความเบื่อหน่ายแบบที่ว่ามาในข้างต้น เอาว่าวันนี้ผมขอแนะนำการฝึกแบบง่ายๆ ที่คนจิตว้าวุ่น สมองไฮเปอร์ คิดโน่นนี่ตลอดเวลาจน

แทบจะเรียกได้ว่าเป็นคนโรคจิตประเภทนึง ใช้ฝึกจนเข้าสมาธิได้ คนอื่นๆก็น่าจะเข้าได้ และเผลอๆหากฝึกกันจนเชี่ยวชาญแล้ว ผมเชื่อว่าจะไประดับที่สูง

กว่าผมได้แน่ๆ

การฝึกแบบของผมก็ไม่ต่างจากทั่วๆไป หาอ่านเอาที่มีแนะนำกันอย่างมากมาย แนวอาณาปานสติ กำหนดลมหายใจนั่นละครับ แน่นอนสำหรับคนที่เริ่มฝึก

จะรู้สึกว่าจิตมันไม่นิ่ง ว่อกแว่ก คิดโน่นนี่อยู่ตลอด ไม่เป็นสมาธิซักที ปัญหานี้ตามแนวทางที่ผมทำอยู่ทุกอันดับแรกก่อนจะนั่ง สวดมนต์เยอะๆ สวดจนมัน

เหนื่อยและล้า ทีนี้สมองมันจะหมดแรง อยากจะพัก ทีนี้พอนั่งแล้ว มันจะหมดแรงคิด อยากจะพักความคิด พักสมอง ทีนี้มันจะว่อกแว่กน้อยลง สุดท้ายมันจะ

ค่อยๆเข้าสู่สมาธิได้เอง

ตรงนี้หากใครฝึกแล้ว ก็ยังไม่สามารถทำได้ พักสมองหายเหนื่อยแล้ว ก็เริ่มกลับมาคิดอีก ข้อแนะนำคือ ถ้านั่งไม่ได้ ก็นอนแม่งเลยครับ!!!.......

เปล่าครับ ไม่ได้ให้ยอมแพ้ ไม่ได้บอกว่าให้เลิกล้ม แต่คือไปนอนทำสมาธิมันซะ เพราะจิตคนเราจะนิ่งสงบ ก็ในอิริยาบทที่สบายที่สุด และท่าที่สบายที่สุด

ของคนเรา คงไม่มีอะไรมากไปกว่านอน

นอนจับลมหายใจ คำภาวนา พุทโธ ไปเรื่อยๆ จนหลับ หลับเมื่อไหร่คือขั้นต้นคุณได้ผลแล้ว ก็ใช้วิธีนี้ไปเรื่อยๆ ฝึกแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนวันไหนวันนึงเมื่อถึง

จุดๆนึงแล้ว คุณจะรู้สึกว่าวูบหลับไปเหมือนเดิม แต่มันหลับไปหลับ คุณจะรู้สึกว่าจิตคุณยังใสอยู่ อาจจะนึกไปว่าฝัน แต่มันไม่ใช่ฝัน นี่ละครับคืออาการเข้าสู่

สมาธิในขั้นต้นแล้ว บางคนอาจจะตกใจตื่นขึ้นมา

ไม่ต้องตกใจ คุณมาถูกทางแล้วครับ ทำต่อไป

ตรงนี้บางคนอาจจะเห็นโน่นนี่ต่างๆมากมาย แต่อย่าไปสน มันคืออุปาทาน บางครั้งจิตปรุงแต่งขึ้นมา ที่บางคนว่านั่งสมาธิแล้วเห็นโน่นนี่ บางครั้งก็เพราะตรง

นี้ ตรงนี้ถ้าคุณเผลอกระดิกนิ้ว หรือลืมตา มันจะตื่นทันที ซึ่งนี่คือสภาวะอารมณ์ของการเข้าฌาณ ไม่ใช่หลับอีกแล้ว เพราะถ้าหลับจิตมันจะไม่สามารถสั่งให้

ตื่นได้ ตรงนี้หลายคนเข้าได้ถึงแต่ไม่รู้ตัว คิดว่ามันคือการเผลอหลับไป แต่จริงๆแล้วนี่ล่ะครับคือ ระดับปฐมฌาณ มาได้ถึงตรงนี้ก็คือคุณสำเร็จเป้าหมายแล้ว

เข้าสู่สมาธิขั้นต้นได้แล้ว

ส่วนใครจะฝึกต่อไป และประคองสมาธิต่อไปได้อีก

เสียงรอบตัวคุณจะเบาลง และค่อยๆเบาลงจนหูคุณไม่ได้ยินเสียงใดๆอีก หรือได้ยินมันก็เหมือนไม่เข้ามาในหูคุณอีกแล้ว ความรู้สึกประมาณหูดับ เมือถึงตรง

นี้ อาการปิติต่างๆจะเกิดขึ้นต่างกัน บางคนรู้สึกขนลุกขนพอง บางคนน้ำหูน้ำตาไหล ก็ตามแต่ว่าใครจะรู้สึกยังไง ถ้าประคองได้ต่อ จะเริ่มรู้สึกแขนขา หดลง

เริ่มไร้ความรู้สึกทางกาย ลมหายใจแผ่วเบาจนเหมือนจะหายไปเลย ตรงนี้คนฝึกสมาธิหลายๆคนตกใจกลัว นึกว่าจะตายไปเลย เข้าแล้วตื่นมาไม่ได้อีก ของ

ฝรั่งไปฝึกๆกัน แล้วเจอความรู้สึกนี้ เขานึกว่าเป็นอัมพาตเฉียบพลัน ร้องโวยวาย ต้องมานั่งอธิบายกันวุ่นวายกว่าจะเข้าใจ บางคนก็กลัวจนถึงไม่กล้าฝึกต่อก็

มี

เมื่อเข้าสู่ระดับนี้ได้ เรียกว่าเข้าสู่อารมณ์การรู้จักการดับขันธ์ในเบื้องต้น ให้รู้ว่ากายนี้ไม่ใช่ของเรา เป็นแค่เพียงที่อาศัยชั่วคราว เมื่อเข้าสู่อารมณ์และสภาวะ

นี้ได้ บางท่านเรียกว่า อรหันตภูมิ แม้เพียงชั่วพริบตาเดียว แต่กุศลนั้นแรงนัก

นี่คือแนวทางที่ผมลองผิด ลองถูกมา ใครที่มีวิธีฝึกดีอยู่แล้ว ขอให้ผ่านไป ไม่ต้องทำตาม แนวทางนี้เหมาะสำหรับคนที่สภาวะจิตวุ่นวายแบบผม ใครที่ยังไม่

เคยเข้าสู่อารมณ์ของสมาธิได้ ก็แนะนำให้ลองดู เพราะขนาดคนไม่เอาไหน สภาวะจิตไม่ได้เรื่องแบบผม ยังเข้าสู่สภาวะอารมณ์แห่งสมาธิได้ คุณก็ต้อง

ทำได้เช่นเดียวกัน

ใครจะเอาไปปรับใช้ ไม่หวง ไม่ห้าม แต่ขอบอกก่อนว่ามันไม่ใช่วิธีถูกต้องแบบที่ครูสมาธิท่านยอมรับ สำหรับคนที่อยากฝึกสมาธิ แต่ไม่สำเร็จจนเกิดความ

ท้อใจ นำไปลองฝึกให้เกิดกับตัว เมื่อเข้าสู่อารมณ์แห่งสมาธิ ได้สัมผัสกับอารมณ์นั้น แล้วขยับขึ้นไปฝึกสมาธิแบบเป็นเรื่องเป็นราว กับครูสอนสมาธิ นักเลง

สมาธิตัวจริงจะดีที่สุดครับ